Special na Święta :* I

Alice

   Obudziłam się wcześnie rano. Trzeba było przygotować dom na przyjazd gości. W ciągu ostatnich kilku dni strasznie dużo się napracowałam. Trzeba było wysprzątać cały dom, zacząć trochę gotować... A Alex`a jak zwykle nie było w domu. Cały czas musiał jeździć do klubu, dlatego sama z Sarą musiałam robić porządki dwa dni wcześniej. Chłopcy natomiast mieli za zadanie ozdobić dom, jeździć na zakupy i kupić prezenty świąteczne.
   Szybko ubrałam się w czerwone spodenki i białą bokserkę z koronką na plecach. W domu było bardzo ciepło, dlatego mogłam sobie pozwolić na takie ubranie. Włosy związałam w gruby warkocz. Przemyłam twarz i założyłam kapcie. Poszłam obudzić Sarę.
-Ej wstawaj! Trzeba ugotować resztę rzeczy -powiedziałam.
-Yhy...-Mruknęła.
-Sara!
Ściągnęłam z dziewczyny kołdrę i wywaliłam ją na podłogę.
-Ała! Przecież mogłaś mnie uszkodzić! -wykrzyknęła dziewczyna.
-Chodź bo inaczej nie zdążysz się uszykować -zagroziłam jej.
-O nie! Dobra szybko!
 

...

   Sara szybko doprowadziła się do porządku i zaczęłyśmy gotować. Szybko wstawiłyśmy pieczeń do piekarnika, ugotowałyśmy makaron i wstawiłyśmy pierogi.

-Kolejne święta razem -powiedziała Sara.

-Masz rację -odparłam. 

Niebieskowłosa zaśmiała się melodyjnie.

-Cieszę się, że jesteśmy razem -wyszeptała dziewczyna.

-Ja też... -odparłam.

   Po chwili usłyszałyśmy jak ktoś wchodzi do domu. Sara dalej stała przy garnkach, a ja wycierając ręce w ścierkę wyszłam na korytarz. W nim stał Kastiel... Chłopak któremu oddałam moje serce. Czarnowłosy uśmiechnął się szeroko i zdjął kurtkę oraz buty.

-Cześć kochanie -powiedział i pocałował mnie w policzek.

-Hej -odparłam.

Chłopak zlustrował mnie wzrokiem i mruknął uśmiechając się.

-Co? -zapytałam patrząc na siebie.

-Brakuje jeszcze gromadki dzieci i będziesz wyglądała jak prawdziwa pani domu -odparł chłopak.

-Osz ty! -powiedziałam i uderzyłam go w ramię.

-No dobra wyluzuj! Taką właśnie chcę mieć żonę.

Kastiel przyciągnął mnie do siebie, obejmując w talii i pocałował. 

   Uśmiechnęłam się do niego.

-Gdzie chłopcy? -zapytałam wchodząc do kuchni.

-Zeke, Ash i Rafa pojechali przywieźć od Rozy jedzenie -powiedział podjadając kawałek ciasta.

Uderzyłam go ścierką w rękę i spojrzałam karcącym spojrzeniem.

-Naprawdę muszę ci się oświadczyć -powiedział chłopak.

-Ej brat, chcę szybko zostać ciotką -skomentowała Sara, tym samym przypominając, że tu jest.

-Nie przejmuj się mała, będzie dobrze -odparł chłopak i przytulił ją.

   Do domu weszli chłopcy, a ja z Kasem zabrałam od nich uszka, krokiety i ciasta.

-Jedzenia jak dla kompanii wojskowej -skomentował Zeke.

-Przy was to wszystko zniknie w ciągu kwadransa -odparła Sara.

-Dobra dosyć gadania chłopcy. Idźcie rozłożyć stół i przygotujcie go -przerwałam im.

Wszyscy jęknęli, ale posłusznie wykonali moje polecenie.

-Dzwoniłaś do Rozy i powiedziałaś co ma kupić? -zapytała szeptem Sara.

-Tak, nie martw się -odparłam.

   Z Sarą nie miałyśmy czasu na zakupy z powodu przygotować. Dlatego kwestię naszego ubioru i zakupu prezentów dla chłopców zostawiłyśmy Rozalii, która była wniebowzięta.

...

   O osiemnastej przyjechała Rozalia. Chłopcy poszli się przygotować do Kasa. Wszyscy mieli zebrać się u mnie o dwudziestej. Szybko wzięłyśmy prysznic, a następnie w samej bieliźnie weszłyśmy do pokoju.

-Lepiej zasłonię zasłonki -powiedziałam patrząc na drzwi od balkonu.

Chłopców na szczęście nie było w pokoju u Kasa, ale później mogli nas podglądać.

   Rozalia wręczyła nam pudełka z strojami jakie kazałyśmy jej kupić. Otworzyłam moje pudełko i zobaczyłam piękną sukienkę. Góra była bez ramiączek w kolorze czarnym, a dół łososiowy z tyłu dłuższy, z przodu krótszy. Sara miała niebieską sukienkę, również dłuższą z tyłu, a krótszą z przodu. Bez ramiączek z marszczeniem na biuście i niebieskie szpilki. A Rozalia białą sukienkę z czarną kokardką na biodrach i białe szpilki.

-Roza jesteś wielka! -wykrzyknęłam razem z Sarą.

Przytuliłyśmy się i po chwili byłyśmy ubrane w nasze kreacje. Rozalia pomalowała po kolei Sarę, mnie i siebie.

   Założyłyśmy biżuterię i poszłyśmy podłożyć prezenty pod choinkę. Wyłożyłyśmy potrawy i po chwili weszli chłopcy. Stanęłyśmy w korytarzu i powitałyśmy ich.

-Wow! -jęknęli wszyscy.

Zaśmiałyśmy się i poszłyśmy dać im buziaki w policzki. Gdy witałam się z Kastielem przyciągnął mnie do siebie.

-Muszę cię dziś pilnować -wyszeptał i podgryzł lekko moje ucho.

Wszyscy usiedliśmy przy stole i zaczęliśmy jeść rozmawiając i śmiejąc się.

Kastiel

   Nie mogłem oderwać wzroku od Alice. Jej blond włosy były zakręcone, a usta tak różane, że miałem ochotę całować ją do końca życia. Wyglądała zniewalająco. Położyłem jej rękę na udzie, a gdy spojrzała na mnie uśmiechnąłem się szeroko.

-To czas na prezenty! -powiedziała Rozalia wstając.- Sara, Alice chodźcie!

-Przepraszamy was na chwilę -powiedziałam razem z Sarą.

Alice

    W pokoju szybko przebrałyśmy się w stroje Śnieżynek. Powoli zeszłyśmy po schodach śmiejąc się.

 Chłopcy gdy nas zobaczyli zaczęli bić brawa i gwizdać. Razem podeszłyśmy do choinki. I zaczęłyśmy dawać chłopcom prezenty. Gdy wzięłam prezent dla Kastiela, podeszłam do niego i usiadłam mu na kolanach. Po pokoju rozległo się głośne "Ooo...". A Kastiel uśmiechnął się szeroko. Chłopak jedną ręką objął mnie w talii, a drugą rozpakował prezent. Na widok czerwonych kajdanek i paczki gumek oraz durex`a uśmiechnął się szeroko, a wszyscy zaczęli się śmiać. 

Rozalia ma świetne pomysły...

Później usiadłyśmy na krzesłach, a chłopcy wręczali nam prezenty. 

-Na trzy wszystkie -powiedziała Sara.

Z Rozą kiwnęłyśmy głową.

-Raz -powiedziałam.

-Dwa -dodała Roza.

-Trzy! -krzyknęła Sara.

   W równym czasie otworzyłyśmy pudełka. W moim znajdował się "strój śnieżynki" i karteczka. Wzięłam papier do ręki i przeczytałam piękne pismo Kastiela.

Dla mojej najukochańszej dziewczyny i mam nadzieję przeszłej narzeczonej.

Popatrzyłam na chłopaka. Ten uśmiechnął się i klęknął przede mną. W ręce trzymał małe pudełeczko z pięknym pierścionkiem. Z zaskoczenia otworzyłam oczy szeroko. Usłyszałam piski Rozy i Sary.

-Alice Angel czy uczynisz mi ten zaszczyt i zostaniesz moją żoną? -zapytał czarnowłosy.

Z zachwytu otworzyłam usta.

-Oczywiście, że tak. 

Mój narzeczony założył mi pierścionek na palec, a ja rzuciłam się mu w ramiona. Kastiel objął mnie w talii i pocałował długo i namiętnie. Wszyscy zaczęli bić brawa. Roza i Sara podeszły do nas i zaczęły nawijać jak katarynki, o tym jak to się cieszą. Lysander i Leo odciągnęli je.

-To co, powodzenia na nowej drodze życia -powiedział Zeke. -Dbaj o nią Kas.

-W ciągu ostatnich paru lat zaskoczyłeś mnie stary -powiedział Rafa. -Nie myślałem, że będziesz miał dziewczynę, a co dopiero żonę.

-Gratulacje kochani -dodał Lys.

-Zrób jej krzywdę albo zrań ją, a cię zabiję -powiedział Alex. -Moja mała siostrzyczka ma narzeczonego, a ja nawet dziewczyny nie mam. To nie fair!

Wszyscy zaczęliśmy się śmiać.

   Rozmawialiśmy i bawiliśmy się do pierwszej w nocy. Później wszyscy rozjechali się do domów. Sara poszła spać do domu Kasa z Lysem, a chłopak wziął mnie na ręce i zaniósł do pokoju. Alex o dziwo tylko się śmiał, a ja uwiesiłam się na szyi narzeczonego.

-Kocham cię -powiedział chłopak.

-Ja ciebie też -odparłam.

Buntownik pocałował mnie i rzucił na łóżko, a potem... Chyba wiecie co się stało i nie muszę wam tłumaczyć xD

~~~~~~~~~~~~~~

No...Świąteczny rozdział napisany ;) Mam nadzieję, że się wam spodobał :*

Musicie wiedzieć kochani, że Kamilka pisała to w październiku i listopadzie, bo w grudniu nie miałaby czasu ;*

Czasami nie wysypiała się i rwała sobie włosy, że nie dodaje wam postów :(

Jej blond włoski z lekko czarnymi odrostami na tym ucierpiały...

Podoba mi się ta wersja

Ja? Twoją narzeczoną? Przecież ty nie wytrzymasz tyle ze mną ;*

Przekonamy się piękna <3

Ej no nie całujcie mi się tu :P