Kastiel x Alice

Ten rozdział w pełni dedykuję mojej przyszywanej siostrze Adzie ;) Arigato sis za twoje wsparcie, pocieszenia, śmiech, kawę, ciastka...Oj jak tego dużo xD No i najważniejsze :) Dziękuję ci siostrzyczko za to, że jesteś, czytasz mojego bloga i wg :*

Rozdział V

"Durne serce!"

Alice

  Wróciłam z próby bardzo zmęczona. Długie granie i śpiewanie, a później nauka Kastiela wyczerpała wszystkie zasoby mojej energii.
   Ominęłam Alex'a i powiedziałam, że idę spać. Wzięłam szybki prysznic i ubrana w piżamę wyskoczyłam do łóżka. Szybko ogarnął mnie błogi i uspokajający sen.

Kastiel

  Zamknąłem drzwi za Alice i poszedłem do swojego pokoju. Wziąłem prysznic i odsłoniłem zasłonki. Alice spała. Była tak zmęczona, że nie chciało jej się nawet zasłonić okien.
   Uśmiechnąłem się pod nosem i w samych czarnych spodniach zszedłem do kuchni. Mój telefon zadzwonił, a ja szybko go odebrałem. Dzwoniła Sara, moja siostra.
-Hej mała- przywitałem się.
-Hej brat- odparła.
W jej głosie słyszałem nutę smutku.
-Coś się stało? - Zapytałem sypiąc karmę do miski Demona.
-Nie ważne. Mama pyta się czy przyjeżdżasz na Halloween.
-W szkole mam występ, więc nie dam rady. Ale wpadnę po nim do miasta i pójdę na groby- powiedziałem.- A teraz mów co się stało.
-Alice wyjechała.
-Jak to?
-Normalnie. W ostatni dzień wakacji chcieliśmy z nią iść zaszaleć. Dzwoniłam do niej, ale nie odbierała. Z Zeke'em, Ash'em i Rafałem poszliśmy po nią.  Ale jej gosposia powiedziała, że wyjechała-wytłumaczył smutna dziewczyna.
W ostatni dzień wakacji? Wtedy kiedy Alice tu przyjechała?! O kurwa...
-Nie martw się sis. Na pewno wróci na Halloween- powiedziałem. -Sorki, ale muszę wyjść z Demonem. Zadzwonię jutro. -Pa Kas- odparła Sara.
Odłożyłem telefon i oparłem się i blat kuchennego stołu.
To jest Alice...Ta Alice, z którą się bawiłem. Ta mała blondynka...Te same brązowe oczy...Uśmiech... Usta...To ona! to moja Alice! Ta która kocham...
   Uśmiechnąłem się pod nosem i poszedłem do pokoju. Położyłem się na łóżku i obejrzałem zdjęcie moje i Alice. 

-Jaki ja byłem durny...Czemu nie zauważyłem, że to ty? -Wyszeptałem.

Alice

  Rano budzik nie miał zamiaru mnie obudzić. Dlatego wstałam o siódmej.

-Zajebie cie Alex -powiedziałam i szybko weszłam do łazienki.

Mój kochany braciszek nie obudził mnie rano tylko poleciał do klubu. Latałam po domu jak szalona. Szybko założyłam bieliznę i w tej chwili zadzwonił dzwonek do drzwi. Spojrzałam na zegarek. Była godzina siódma dwadzieścia. Na nogi zaciągnęłam czarne rurki i chwyciłam czerwoną koszulę w kratę. Zapinając ją schodziłam na dół. Otworzyłam Kastielowi drzwi zapinając ostatni guzik.

-Krzywo zapięte -powiedział chłopak patrząc na koszulę. 

Powiodłam za jego spojrzeniem.

-Kurwa -powiedziałam i rozpięłam koszulę. Zapięłam ją od nowa i szybko ubrałam buty. Włosy przeczesałam i spięłam w kucyk. Założyłam na siebie czarną kurtkę i zarzucając plecak na ramię wyszłam z domu.

-O której wstałaś? -Zapytał Kas gdy przekręcałam klucz.

-O siódmej -odparłam.

-Nieźle sobie pospałaś -skomentował chłopak ruszając.

-Alex mnie nie obudził, a budzik się wyłączył -powiedziałam.

   Kastiel się zaśmiał, a ja uderzyłam go w ramię.

-Za co to? -Zapytał udając obrażonego.

-Za żywota -odpowiedziałam uśmiechając się.

-Ty mała...

-Nie mała!

   W drodze do szkoły cały czas się droczyliśmy. A moje serce biło szybciej.

Kastiel

   Alice jak zwykle usiadła z Rozalią w trzeciej ławce, a ja obserwowałem ją z ostatniej ławki pod oknem. Zastanawiałem się czy zdradzić jej wszystko. Jednak doszedłem do wniosku, że lepiej będzie jeśli nie powiem jej tego w najbliższym czasie. Tak o to spędziłem całą lekcję gapiąc się w okno i myśląc.
   Na przerwie poszedłem z Lysandrem na dach.
-Coś się stało? Wyglądasz na zmartwionego -powiedział poeta.
Uśmiechnąłem się do niego szeroko i zacząłem opowiadać o telefonie od siostry. Lysander jak zwykle słuchał nie wyrażając żadnych emocji.
-Wow...Kas tym razem nie spieprz tego -powiedział.
-Nie tym razem -odpowiedziałem.
Razem poszliśmy na kolejne nudne lekcje.

Alice

   W ciągu dnia mało rozmawiałam z Kastielem i Lysem. Głównie rozmawiałam z Rozalią o strojach na Halloween. Jednak pod koniec ostatniej lekcji na mojej ławce wylądowała biała karteczka. Obejrzałam się za siebie i ujrzałam łobuzerski uśmiech Kastiela. Otworzyłam karteczkę.

Dzisiaj próba u mnie w domu, zaraz po lekcjach. Bądź kocie ;*

Mimowolnie uśmiechnęłam się pod nosem i wróciłam do notowania.

...

   Wielki owczarek w mgnieniu oka znalazł się przy moich nogach.

-Hej Demon -powiedziałam głaszcząc psa.

-Psujesz ludzi i zwierzęta -mruknął Kastiel.

-To chyba dobrze, że Alice dogaduje się z Demonem -skomentował Lys.

-Dobrze by było gdyby przechodził obok niej obojętny, a nie skakał na nią. Do tej pory robił tak tylko do mnie. Nawet na rodziców warczał -odparła ruda małpa.

Ściągnęliśmy buty i weszliśmy do salonu chłopaka.

   Chłopcy przynieśli instrumenty i po chwili zaczęliśmy próbę. Lysander jak zwykle pięknie śpiewał, Kastiel wymiatał na gitarze. Dlatego cieszyłam się z efektów próby. Po dwóch godzinach zadzwonił do mnie Alex.
-Moja kochana zapominasz, że masz coś takiego jak dom? -Zapytał brat.
-Przesadzasz -powiedziałam.
-Musisz odrobić jeszcze lekcje.
-Dobra będę za pół godziny -odparłam i się rozłączyłam.
Chłopcy uśmiechnęli się.
-Nigdy nie widziałem, żeby tak się o kogoś martwił -powiedział Lysander.
-Dobra to zaśpiewajmy jeszcze jedną piosenkę i wrócisz -dodał Kastiel.

...

   Po cichu weszłam do domu. 

-Obiad jest w kuchni -powiedział Alex gdy przechodziłam przez salon.

-Zrobiłeś obiad? -Zapytałam zaskoczona.

-Oczywiście, że nie. Zamówiłem pizzę -odparł szczerząc się.

-Wiedziałam!

Szybko zjadłam pizzę i poszłam zrobić lekcje. 

Kastiel

   Gdy Alice wyszła razem z Lysandrem włączyliśmy telewizor .

-Rzeczywiście ma świetny głos -powiedział Lys.

-W dzieciństwie zawsze nam wszystkim śpiewała -powiedziałem uśmiechając się. 

-Ty naprawdę ją kochasz...Nawet o Debrze tak nie mówiłeś- skomentował poeta.

-Debra była inna. Nie przypominaj mi o niej- odparłem trochę zły. 

Nie chciałem wspominać byłem dziewczyny. 

Nigdy nie widziałem tak fałszywego i podłego człowieka...

    Z Lysandrem posiedzieliśmy jeszcze trochę i poeta poszedł. Ja natomiast wyprowadziłem Demona, a po powrocie do domu poszedłem przebrać się w swoim pokoju. Gdy założyłem na siebie czarną koszulkę, popatrzyłam przez drzwi balkonu. Po drugiej stronie siedziała Alice i patrzyła w moje okna. Z zadziornym uśmiechem wyszedłem na balkon.

-Ładnie tak podglądać sąsiada?  -Zapytałem z kpiną. 

-Jeśli sąsiad ma TAKIE ciało- odparła z uśmiechem. 

-Podobam ci sie? -Zapytałem z przekąsem. 

-Bardzo... -odparła uśmiechając się.

Po chwili śmialiśmy się razem.

-Może wpadniesz obejrzeć jakiś film? -Zapytałem. 

Dziewczyna wzruszyła ramionami.

-Nie mogę...Alex dał mi szlaban.

-A kto powiedział, że wyjdziesz drzwiami?

-Ty chyba żartujesz, a niby jak mam wyjść? 

   Uśmiechnąłem się do niej patrząc w dół. Chciałem sprawdzić czy to rzeczywiście ta Alice którą znałem. 

-Świetny pomysł- powiedziała. 

-To ja czekam pod twoim balkonem- odparłem.

-Oki.

    Złapałem się barierki i sprawnym ruchem wskoczyłem na nią. Miałem już to opracowane do perfekcji. Gdy rodzice przyjeżdżali do mnie uciekałem tak z domu. Sprawnie opadłem na trawę i wstałem. Otrzepując ręce podszedłem do płotu. Wspiąłem się na niego i przeskoczyłem go. Cicho podszedłem pod balkon czerwonowłosej. 

-"Lecz cóż to? Co za blask strzelił tam z okna ono jest wschodem, a Alice słońcem " -zacytowałem śmiejąc się.

-Oh Kastielu- powiedziała dziewczyna wchodząc na poręcz balkonu.

Alice jedyny, zmiennym ruchem zaskoczyła i wylądowała gładko na ziemi.

Tak...to ty...

-Pięknie moja droga- skomentowałem. 

-Dobra chodź Romeo zanim Alexa obudzisz- powiedziała klepiąc mnie po plecach i wyprzedzając. 

   Prawdopodobnie w czasie wspinania się na barierki krótkie spodenki od  piżamy podwinęły się jej. W efekcie było widać jej zgrabny tyłek. 

-No tyłeczka to nie jedna może ci zazdrościć- wyszeptałem jej do ucha doganiając dziewczynę. 

Ta szybko poprawiła spodenki i przeskoczyła przez płot. Zaśmiałem się i uczyniłem to samo. Otworzyłem jej drzwi, a ona weszła. Włosy miała związane w warkocz opadający na plecy. Spodenki, krótkie i czarne, a koszulka trochę dłuższa w kolorze spodenek. Pod tym miała oczywiście bieliznę. Na nogach miała swoje czarne trampki.

-To co oglądamy? -Zapytała dziewczyna opadając na kanapę. 

-Nie wiem. Wybierz sobie.

   Wskazałem jej na moją szufladę z filmami. Czerwonowłosa z uśmiechem otworzyła szafkę, ja usiadłem na kanapie i patrzyłem na nią. 

O kurczę zapomniałem o...

-Kastiel...-powiedziała dziewczyna.

A jednak je znalazła...

-Co to są za filmy?!

Alice pokazała mi kilka dobrze znanych pornoli...

No błagam nawet rodzice ich nie znaleźli! 

-To...Filmy erotyczne- udałem nie wzruszonego.

-W sumie...martwiłabym się gdybym ich nie znalazła- powiedziała śmiejąc się.

-Że co?! Osz ty mała...!

Zacząłem gonić dziewczynę, a ona uciekać. W końcu wbiegła do mojego pokoju i zamknęła się.

Przecież tam jest nasze zdjęcie! Kurwa!

Alice

    Opadłam zmęczona na kolana.

-Otwórz Alice- powiedział Kastiel. 

-Nie! -Odparłam śmiejąc się. 

Wstałam z podłogi i rozejrzałam się po pokoju. Dominowała czerń z czerwienią.

A czego innego się spodziewałaś?  Pedalskiego różu?  Heh...

   Na czarnym biurku leżał czerwony laptop i stos gazetek. Wzięłam jedną do ręki i od razu odłożyłam. Świerszczyki...Podeszłam do czarnego łóżka, które było zaścielone pościelą w kolorze krwi. Po obu jego stronach stały szafki nocne. Na jednej zauważyłam zdjęcie i notes. Wzięłam obraz w ramce do ręki i zamarłam. Było to dokładnie to samo zdjęcie co u mnie. Ja i kas w dniu moich urodzin przytuleni do siebie.

Czy on wie, że ja...nie...

    Chwyciłam notes. Był on cały czarny z czerwonymi akcentami. Otworzyłam go na pierwszej stronie.

Kastiel Wolf...

Było tam kilka rysunków. Na następnych kartkach były zapisy z różnych dni i rysunki.

Kas ma pamiętnik...

Przewertowałam zeszyt i zatrzymałam się na zapisie z wczoraj.

    Nareszcie ją odnalazłem! Moja mała, kochana Alice wróciła do mnie. Co prawda teraz nie ma blond włosów. Jest to Alice z czerwonymi włosami. Pisałem o niej odkąd się pojawiła. To ta sama Alice którą zawsze kochałem. Nigdy nie była tak blisko...

    Do pokoju wszedł Kastiel, a na spojrzałam na niego smutnymi oczami.

-Przepraszam...ja...-wyjąkałam.

Chłopak spojrzał na mnie zdziwiony. Ja szybko wstałam i wybiegłam z jego domu. To był impuls...nie wiedziałam co robić. W oczach pojawiły mi się łzy. 

Czyli to naprawdę ty...nie myliłam się...tyle Cię szukałam...a teraz? Uciekam jak Idiotka...nawet nie umiem z tobą porozmawiać...

Wystraszona pobiegłam do parku i usiadłam na ławce. Podkuliłam nogi i objęłam je rękami. Zaczęłam płakać jak dziecko.

I czemu ja płacze? Sama nie wiem...

Otarłam łzy i wzięłam się w garść.

Zmieniłeś się...masz inne włosy...Ale oczy te same...charakterek ci został...jak ja Cię kocham!

Kastiel

    Spojrzałem zdezorientowany na dziewczynę i mój dziennik w jej rękach.

Teraz już wszystko wie....

Nim zdążyłem cokolwiek powiedzieć Alice wstała i wybiegła. 

I co ona sobie teraz pomyśli? 

Usiadłem na łóżku i patrzyłem w podłogę. Nagle usłyszałem dzwięk mojego telefonu. Odebrałem to nie patrząc na wyświetlacz.

-Tak?

-Kas jest u Ciebie Alice? Nie ma jej w domu-powiedział zmartwiony Alex.

-Nie,nie ma. Zaraz pójdę jej szukać. Siedź w domu jakby wróciła, a ja dam ci znak- odparłem. 

    Szybko założyłem czarne spodnie o bluzę. Ubrałem trampki i wyszedłem. 

Ty mała wariatko...

Pobiegłem w kierunku parku. Gdy była mała uwielbiała łono natury. I rzeczywiście znalazłem ją siedzącą na ławce. 

Alice

    Nagle poczułam coś na ramionach. Odwróciłam się i ujrzałam Kastiela.

-Przeziębisz się kocie- powiedział i usiadł obok uśmiechając się.

-Kastiel ja...przepraszam, że to czytałam...zobaczyłam nasze zdjęcie, notes i...

Chłopak nie dał mi dokończyć. Pocałował mnie w policzek, a po chwili się odsunął. 

-Nigdy więcej tak nie uciekaj. Alex i ja martwiliśmy się -wyszeptał chłopak przytulając mnie.

-Ale ja przecież...

-Chuj z tym jebanym dziennikiem! Twoje zdrowie jest ważniejsze niż jakieś moje pierdolone bzdety- odparł chłopak. 

-Kastiel...-wyszeptałam.-Niech będzie tak jak dawniej...Bądźmy przyjaciółmi...Na wieki...

-Już nimi jesteśmy mała -odparł chłopak. -A teraz wracamy bo się rozchorujesz.

   Spojrzałam na siebie. Nadal byłam w piżamie. Dopiero gdy opadła adrenalina zaczęłam czuć zimno.

-No w sumie- powiedziałam wstając. Chłopak szybko wyjął z kieszeni swoich spodni telefon.

-Znalazłem ją i już wracamy- powiedział i się rozłączył. Był tylko w czarnych spodniach i koszulce, bo bluzę oddał mi.

-Niedługo Halloween- powiedział. 

-Nom...Zawsze obchodziłam je z Sarą. Teraz na pewno jest na mnie zła. 

-Nawet nie wiesz jak tęskni za tobą. Może wezmę ją do siebie na ten czas?

-Naprawdę nie jest na mnie zła?

-Ani trochę.

-Było by fajnie gdyby przyjechała. 

-No to załatwione. 

Uśmiechnęłam się szeroko do chłopaka. Nie mogłam uwierzyć, że przede mną stał chłopak, którego....chyba kochałam...